À la Cracovienne | Sala Miedziana | Krzysztofory | Kraków

Balet Cracovia Danza włącza się w obchody Międzynarodowego Dnia Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego organizowanego przez Muzeum Krakowa.

W Sali Miedzianej Pałacu Krzysztofory Romana Agnel, choreograf i historyk sztuki wygłosi  wykład o znaczeniu Krakowiaka dla światowego dziedzictwa kulturowego ilustrowany pokazem tanecznym w wykonaniu Tancerzy Baletu Cracovia Danza.

"Wydawałoby się, że taniec o nazwie krakowiak, pochodzący z Krakowa i jego okolic, jest dziedzictwem związanym wyłącznie z tymi miejscami. Tymczasem stał się on nie tylko jednym z polskich tańców narodowych, ale także zasłynął pod nazwą Cracovienne lub Krakauer na scenach i salonach całej Europy. Od początku XIX wieku jest istotnym elementem europejskiego dziedzictwa tanecznego.

W wykładzie Romany Agnel, ilustrowanym fragmentami tanecznymi w wykonaniu tancerzy Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”, zaprezentowane zostaną różne formy Krakowiaka, a w szczególności te najbardziej znane ze scen i salonów europejskich. Już pod koniec XVIII wieku krakowiak pojawił się na polskiej scenie narodowej w spektaklu „Krakowiacy i Górale”. Ale prawdziwą sławę zdobył dzięki „Weselu w Ojcowie” – pierwszemu polskiemu baletowi narodowemu, który ilustrował właśnie wesele krakowskie.

Odnosząc wielki sukces w Warszawie i w Sankt Petersburgu, bardzo szybko stał się obowiązkowym tańcem w repertuarze wszystkich scen baletowych XIX-wiecznej Europy. Rozsławiła go szczególnie wielka tancerka, primabalerina austriacka Fanny Elssler, prezentując Cracovienne jako swój popisowy numer. Ciekawą i bardzo rozpowszechnioną na salonach Europy formą jest kontredans–krakowiak, praktykowany przez wszystkich tańczących gości. Zrekonstruowany przez Romanę Agnel układ kontredansa–krakowiaka znajduje się w Bibliotece Książąt Czartoryskich w Krakowie. Jego zapis w języku francuskim świadczy o powszechności i praktyce tego tańca na salonach europejskich.

Krakowiak, Cracovienne, Krakauer czy Cracoviene to taniec, którego zapisy i opisy odnajdujemy w źródłach różnych krajów europejskich w XIX i na początku XX wieku, a jego liczne kompozycje muzyczne świadczą o wielkim powodzeniu, jakim cieszyła się ta forma taneczna nie tylko jako ilustracja charakteru krakowskiego, ale propozycja dla wszystkich Europejczyków, którzy odnajdywali się w niej zarówno na scenach, jak i na salonach."

Romana Agnel