Od acana do waćpana

W polskich dworach hucznie obchodzono wszelkie święta, spotykano się na polowaniach, ucztach i balach. Podczas takich spotkań, wśród różnych innych rozrywek, nie mogło zabraknąć tańców – przede wszystkim tych rdzennie polskich – poloneza i mazura. I właśnie w spektaklu Od Acana do Waćpana zobaczyć można wiele staropolskich tańców, ale nie tylko. Przedstawienie ukazuje też zwyczaje i charaktery ówczesnych Polaków: legendarną wręcz galanterię względem kobiet, lecz także iście wschodnią zadziorność – niewiele potrzeba było Sarmacie, aby wyciągnąć szablę i zacząć nią wywijać nawet podczas uczty. Choreografie tańców prezentowanych w spektaklu, autorstwa Romany Agnel, Leszka Rembowskiego i Dariusza Brojka, oparte zostały na źródłach historycznych, a muzyka, do której są wykonywane, rozciąga się od dawnych anonimowych melodii tanecznych po dzieła kompozytorów polskich i zagranicznych.