Wesele w Ojcowie

Wesele w Ojcowie z muzyką Karola Kurpińskiego i Józefa Damsego nazywane jest pierwszym polskim baletem narodowym. Balet Dworski Cracovia Danza przywrócił to dzieło publiczności po kilkudziesięciu latach zapomnienia. Taneczna opowieść o weselu w podkrakowskim Ojcowie swoją prapremierę miała w 1823 roku w Teatrze Narodowym w Warszawie i stała się manifestacją polskości. Spektakl okazał się scenicznym przebojem – w XIX wieku gościł na warszawskiej scenie ponad 400 razy. Popularność Wesela w Ojcowie była tak wielka, że tańce z tego przedstawienia trafiły na salony i sale balowe. Balet ten wystawiany był też za granicą: jeszcze w XIX wieku polskie tańce podbiły dzięki niemu Rosję, a w latach międzywojennych spektakl pokazano m.in. w Nowym Jorku i na Lazurowym Wybrzeżu. Po wojnie polskie teatry sięgały po ten tytuł kilkakrotnie, zaś po 1989 roku spektakl ten wystawił tylko zespół Mazowsze. Odbyło się też kilka prezentacji muzyki z baletu w wersjach koncertowych. W spektaklu Cracovia Danza wspaniałe mazury, krakowiaki, polki i marsze ukazane są w pełnej scenicznej krasie. Choreografie Leszka Rembowskiego oparte są na archiwalnych zapisach polskich tańców. Niezwykle ważnym elementem spektaklu jest oczywiście muzyka. Oryginalna muzyka baletowa wybrzmiewa w spektaklu w nagraniu zespołu The Violin Consort pod przewodnictwem Zbigniewa Pilcha, który dokonał rejestracji zrekonsturowanej wersji orkiestrowej dzieła, dokonanej specjalnie na zamówienie Cracovia Danza przez Macieja Prochaskę. Przedstawienie muzycznie wzbogacone jest o o melodie żydowskie oraz tradycyjne pieśni obrzędu weselnego w wykonaniu śpiewającej białym głosem Magdaleny Wieczorek-Duchewicz. Spektakl powstał we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne