HARNASIE

Balet-pantomima Harnasie Karola Szymanowskiego jest nie tylko pierwszym w historii muzyki polskiej utworem scenicznym w całości opartym na folklorze Podhala, ale także pierwszym, który w tak doskonały sposób łączy w sobie elementy muzyki ludowej z indywidualnym stylem kompozytora. Bezpośrednim impulsem do powstania baletu stało się w 1923 roku wesele góralki Heleny Gąsienicy-Roj z Jerzym Rytardem. Od tego czasu trwała praca nad Harnasiami. Balet został ukończony w roku 1931, co było olbrzymią ulgą dla kompozytora, który tak powiadomił o tym w liście swojego przyjaciela, Grzegorza Fitelberga: „w tej chwili napisałem Fine na ostatniej stronie Harnasiów i cieszę się, że mi ten tyloletni kłopot z głowy spadł”. Prapremiera utworu odbyła się cztery lata później w Pradze, ale dopiero premiera paryska, w 1936 roku, w choreografii Serge'a Lifara i ze scenografią Ireny Lorentowicz, rozpoczęła tryumfalny pochód dzieła po scenach polskich i zagranicznych. Balet Cracovia Danza sięgnął po to arcydzieło, a jednocześnie jedno z najważniejszych polskich dzieł baletowych w roku 80. rocznicy śmierci Karola Szymanowskiego. Kluczem do baletu jest muzyka Karola Szymanowskiego. To ona wyznacza ruch, w którym można odnaleźć zarówno elementy tańca klasycznego jak i współczesnego, połączone z elementami folkloru i tańca góralskiego. Jak mówi Leszek Rembowski, choreograf spektaklu: „Muzyka Szymanowskiego jest niewątpliwie trudna, ale bardzo piękna. Jest ona również bardzo taneczna, plastyczna, w pewnym sensie podpowiadająca, stymulująca  ruch. Fantastyczna jest tutaj zmienność nastrojów i dynamiki. Jeśli chodzi o odniesienie do tańca góralskiego to podszedłem do niego tak, jak Szymanowski do muzyki – nie cytuję dosłownie, a staram się wyciągać pewną esencję”.